نقشه راه یک زنبوردار برنامه چراگاهی اوست منظوراز برنامه چراگاهی شروع وخاتمه آن در منطقه زنبوردار می باشد .  زنبورعسل صد در صد به محیط وگلهای گیاهان  وابسته بوده واصطلاحا" موجودی ماکروکلیما ست یعنی نمیتوان مثل دامهای دیگر آنها را درمحیطهای  بسته (میکروکلیما) پرورش داد و الزاما" این موجود نیازمند چراگاه و فضای آزاد و سرسبزمیباشد. یکی ازپارامترها  و عوامل  موثر درانتخاب چراگاه و موقیعت جغرافیایی وطبیعی محل زنبورستان در طول فصول مختلف سال زنبورداری به عامل ارتفاع ازسطح دریا بستگی داشته وموفقیت زنبوردار نیز بدون لحاظ این عامل در برنامه ها ی چراگاهی وتقویم زنبورداری میسر نیست . زنبوردار می بایست  فصول مختلف سال زنبورداری منطقه ی خویش را شناخته وبرمبنای آن برنامه چراگاهی و کوچی خویش را چنان تنظیم وبدان عمل کند، تا ضمن جلوگیری ازافت سریع منحنی رشد جمعیت کندو، نموداررشد کلنی را تا جایکه می تواند در خط  راست حفظ کند، تا بدینوسیله  جمعیت بیشتری را برای جمع آوری عسل درکندو بسیج کند . معمولا" مهاجرت واسکان  زنبورداران حرفه ای همراه با گلدهی گیاهان طبیعت از مناطق کم ارتفاع وسواحل دریا (قشلاق)شروع شده وپس از طی مسیرمیان بند وکوهپایه ای(آران)  درارتفاعات ومناطق کوهستانی(ییلاق) همان منطقه نیزخاتمه پیدا میکند، بعنوان مثال درمنطقه آذربایجان رشدونمو گیاهان ورشدونموجمعیت کندوهمزمان با افزایش طول روزها ازاسفند ماه شروع شده وپس ازرسیدن به نقطه ی عطف واپتیمم خویش دراواخرخردادماه، نمودارآهنگ سیر نزولی به خود گرفته و درشهریورماه به نقطه مینیمم می رسد ودر این ماه زنبورداران نیزجهت آماده سازی کندوهای خود، برای زمستان گذرانی به منطقه قشلاقی خویش برمیگردند ، واین موقع ازسال درست زمانی است که نرکشی درکندوپایان یافته ومصادف با آغازسال جدید زنبورداری است (سال جدید زنبورداری مبارک باد) پس بنابرین نقشه ی راه وبرنامه چراگاهی یک زنبوردارمهاجرتی واقتصادی ازمناطق پست وسواحل دریا شروع شده و درمناطق مرتفع وکوهستانی به پایان می رسد.